Hanoi

Het komt op als poepen; kent u die uitdrukking? Ik moest daaraan denken tijdens de laatste twee uur van de busreis van Sapa naar Hanoi toen ik continu het gevoel had het ieder moment in mijn broek te kunnen doen. Dat gebeurde uiteindelijk gelukkig niet, maar het zit niet lekker en je kunt werkelijk nergens anders meer aan denken, wat het natuurlijk alleen maar erger maakt. Bij aankomst in Hanoi daardoor wel ten prooi gevallen aan een van de taxi's met een valse meter. Dat had ik tijdens de rit al door, maar de bewegingen in de darmfloriade zorgden ervoor dat ik bij het hotel de voorkeur aan een wc boven een discussie gaf. 

Maar verder gaat alles goed hoor. De laatste middag met Rixt in Sapa eigenlijk alleen nog tijd gehad om te lunzen. Met rijstwijn, dat dan weer wel. De busreis bleek in een ligbus te zijn en niet in een busje met luxe fauteuils zoals ik geboekt had. Voor gewone mensen is zo'n bus best lekker, maar met mijn lengte toch eigenlijk net niet. Ondanks het rumoerige interieur laat in Hanoi toch nog lekker aan het meer gegeten. Gisteren opnieuw door de oude stad gestruind, nu denk ik pas het leukste deel gezien, rond de markt en de oprit van de door Eifel ontworpen Long Bien brug. Tot halverwege over de brug gelopen en vervolgens naar het West Lake, met daarin de oudste tempel van de stad. Op de route nog een gevalletje komt op als poepen:de onvermijdelijke doch niet geplande semi antiquarische aankoop. Papieren maskers / godenportretten uit Noord Vietnam, die daar tijdens rituelen door sjamanen worden gedragen. 

Vandaag de moderne geschiedenis bijgespijkerd, in het militaire museum en het Ho Chi Minh museum. Het mausoleum ging net dicht, dus Uncle Ho zelf heb ik moeten missen. De enige winkel die ik gezien had met wat originele propaganda posters was onverbiddelijk met de prijzen en die gingen me net iets boven de pet, dus die heb ik laten liggen. 

Ik kan tot 18 uur in het hotel blijven. Alles in de tas zien te proppen, nog even opfrissen, het laatste schone overhemd aan en dan met een taxi naar het vliegveld. Einde van een aangename, maar niet spectaculaire reis. Ik zal zeker nog eens terugkomen, vooral voor het noorden, maar het heeft voor mij niet de speciale charme van bijvoorbeeld China. Het is een beetje de chaos van India in het decor van provinciaal China. Dit is mijn oordeel, daar moet u het mee doen. Tot een volgende keer!