Jeddah - Dammam

En we zijn weer terug in Dammam. In een iets leukere buurt dan de eerste dag, met daadwerkelijk zicht op de Perzische Golf, die hier Arabische Golf genoemd wordt, want de Perzen deugen niet. De laatste dag in Jeddah was, na een fikse ochtend wandeling, nogal een luie. Ongeveer een uur zigzaggend noordwaarts van het hotel ligt het Al Tayebat museum. Volgens Google zou het zowaar om 10 uur sochtends al open zijn, maar dat blijft een gok. En na een uur zweten door op zich leuke buurten was het dan toch een aangename verrassing dat het museum inderdaad open was. Ik was al gewaarschuwd voor de buitenissige aard van het museum. Opgericht door een particulier, met belangstelling voor alles. Dus een enorm gebouw, volgestouwd met, nou ja, zo ongeveer alles op het gebied van (Arabische) kunst, antropologie, natuurhistorie en nog veel meer; van vloer tot plafond volgehangen met zowel originele kunstwerken als reproducties. Nagebouwde interieurs van huizen uit verschillende delen van het land, maquettes van de belangrijkste bouwwerken van de Islam. Het hield niet op. En buiten was het dan nog eens een samenraapsel van architectonische fragmenten, opgestapeld tot nieuwe gebouwen. Nou ja, u begrijpt, ik voelde me er erg thuis. Verdere inspiratie voor wandelingen had ik niet meer, dus een deel van de middag al lezend op het terras van de buurtsuper doorgebracht.

Vandaag dus een middagvlucht naar Dammam. Dat ging allemaal heel vlot. Ik had als enige een broodje besteld. Sommige passagiers hadden toch ook wel eigen catering van de Starbucks of de enorm populaire Dunkin Donuts meegenomen. Mijn buurman, gehuld in traditionele witte jurk en rood-witte hoofddoek, bleek opgegroeid in de VS en sprak dus goed Engels. Hij werkte voor Aramco, de staats oliemaatschappij. Hij liet zijn Koran op zijn telefoon zien en vertelde dat er veel verzen over 'onze' Jezus zijn. Hij wordt ook door Moslims als een profeet erkend. Nog leuker was een filmpje dat hij liet zien van 'onze' Joram van Klaveren, de bekeerde PVV-er. Je verzint het niet.

Vanavond voor zonsondergang weer veel volk op de been op de Corniche. Hier werd zelfs gebarbecued. Ik ben maar weer aangeschoven bij het hotel buffet. De etiquette is me nu geheel duidelijk: iedereen sleept al voor het moment van zonsondergang zoveel mogelijk eten naar zijn tafel, om zodra het mag meteen te kunnen bunkeren. Ik loop uiteraard gewoon vijf keer heen en weer voor een nieuwe gang. De lokale middenstand had hier nog voor een verrassing gezorgd, in de vorm van prijzen voor een tombola. Ik heb helaas niets gewonnen. Morgen nog een laatste ronde, laatste kansen!