Dakar

Na 48 uur Dakar begint zich voorzichtig een beeld te vormen van Senegal. Ik had eerlijk gezegd geen idee wat ik kon verwachten. In ieder geval veel Frankrijk. De reis stemde wat dat betreft niet heel gunstig. Die was lang en saai, met veel wachten, maar bovenal irritant door de arrogantie en chaos die Air France heet. Gelukkig was de Senegalese douane dan weer heel vlot, kon ik meteen geld opnemen maar stond er geen monsieur N'Dour voor me klaar. Iemand bood aan hem te bellen en vijf minuten later was hij er alsnog, waarna de beller uiteraard wat geld wilde. Het soort gedoe dat waarschijnlijk een rode draad wordt....

Het hotel in Plateau, min of meer het centrum van de stad, was basic maar netjes. En gelegen naast een moskee, zo bleek s'ochtends om zes uur. De muezzin jammerde er vrolijk op los. 

Na een croissant - baguette ontbijt op stap. Relatief rustig op straat. Niet te vergelijken met Kampala! Frans stratenplan, dus overzichtelijk, maar weinig mensen op straat. Wel veel aanspraak. Fijne oefening voor mijn Frans. Het praten gaat verrassend goed (denk ik), maar het verstaan is een groter probleem. De gesprekken verlopen volgens een vast patroon. Nee, ik ben niet Frans, maar Nederlands. Sorry voor de wedstrijd. Haha. Ik ben gids, mijn neef heeft een winkel, mijn zus heeft een restaurant enz enz. Toch met een van de gidsen op stap gegaan. Beetje vermoeiend, qua conversatie, maar ook prettig om op plekken te komen waar ik me alleen op zo'n eerste dag niet zou wagen . Dus volop markten en werkplaatsen (en ja, met veel gedoe een hoedje gekocht). Meteen het nationale gerecht, tieboudien, gegeten (ja, in het restaurant van de zus). Met het excuus van vermoeidheid uiteindelijk afscheid genomen (na uiteraard ook weer moeizaam gedoe over betaling) en zelf op bezoek bij het Musee des civilizations noires. U begrijpt, alles begon in Afrika.

Een middagbiertje in een cafe met een Nederlandse baas, je verzint het niet, en daarna volledig gevloerd terug in het hotel. Waar gelukkig ook gegeten kon worden. Hier het tweede nationale fenomeen tot mij genomen: bissap. Een sap, of meer een soort ijsthee, van hibiscus. Is qua gezondheid werkelijk overal goed voor.

Tot nu toe zag ik vrijwel geen toeries, tot vanochtend op de boot naar Ile de Goree. Tout gepensioneerd Frankrijk leek aanwezig. Gelukkig verspreidden ze zich mooi over het eiland, dus verder niet echt een probleem. Goree dankt zijn naam dan weer aan ons Hollanders (Goede Reede), die hier natuurlijk weer wat te handelen hadden. Ik lees net dat Rutte en Co aan een soort excuses-tournee beginnen, dus ze kunnen hier ook nog even langs. Het hele eiland is Unesco werelderfgoed, maar bekendst is het Maison des esclaves, van waaruit tot slaaf gemaakten verscheept werden richting Amerika. Het was aangenaam wandelen over het eiland. Mooie huizen, leuke straatjes, enorm veel slapende katten. Luns met uitzicht op zee. En met bissap.

Terug in het voetbal cafe bleek Senegal netjes van Qatar gewonnen te hebben en maakte Nederland er een potje van tegen Equador.

Morgen verplaatsing naar Thies. Waarschijnlijk gedeeltelijk per trein, met de enige lijn die er is in het land.