Lake Mburo

Waar ik gisteren in het verloren verslag nog aan het klagen was over het lot van de alleenstaande man zonder auto, liep ik vanochtend om half acht al tussen de giraffen en was alles weer vergeven en vergeten.

Voor de luxe had ik al in de buidel getast om met een eigen auto van Entebbe naar Mburo te reizen. Voor het gemak van deur tot deur. Dat was ook geen overbodige luxe, want de 10 kilometer van de hoofdweg naar mijn lodge op een heuvel was waarschijnlijk geen ander transport beschikbaar. Schitterende route over belabberde weg. De rest van de reis was heel soepel verlopen, met zelfs een toeristische stop op de evenaar.

Het Eagles Nest waar ik logeer bleek een goede keuze. Een eigen luxe tent, met badkamer al-fresco en uitzicht over het nationaal park. Een strakke organisatie; na de luns meteen de vraag hoe laat je wilt dineren, na het diner meteen je ontbijt bestellen. Heerlijk, ik hou ervan. Een mens moet tenslotte ook wel eens een hapje eten.

Na de eerste luns meteen de heuvel afgedaald voor een wandeling in het dorp, op weg naar de poort van het park om activiteiten te organiseren. Daar begon dus die frustratie, want voor alles, van wandeling tot boottocht, was eigen vervoer nodig door het park. Ik kon dus niet anders dan een jeep huren voor een dag. Maar de Aegon woekerpolis is geduldig en vandaag bleek het allemaal iedere dollar waard te zijn.

Wel al om zes uur op en om zeven uur zonder ontbijt op stap. Maar zelfs ik blijk dat aan te kunnen. Het regende, maar niet al te hinderlijk. En zo stond ik dus om half acht met een gezellige relaxte ranger (zij/haar) oog in oog met een giraffe met twee weken oud jong . En bij nadere beschouwing bleek er een enorme kudde te grazen. We konden er verbazingwekkend makkelijk tussendoor lopen. De dieren in dit park zijn vrij relaxed, omdat er nauwelijks grote roofdieren zijn. Er schijnt een oude leeuw rond te sjokken en een paar luipaarden, maar die zorgen niet voor genoeg dreiging om continue alert te zijn. Het was dus voor ons kijken op dierentuin afstand, maar dan in het echt. We zijn een uur meegestruind met de kudde. Veel jongen, in groepjes bij elkaar (kindergarten) in de gaten gehouden door een ouder. En maar eten van bomen en struiken en langzaam voortbewegen. Ik was perfect tevreden geweest als het hierbij gebleven was, maar na een stukje rijden werden we ook nog even tussen de zebras gedropt. Daar begon de regen meer door te zetten, dus prima moment om terug te keren. En te ontbijten. En een vroege luns te bestellen, want om een uur stond de auto er weer, voor een rit naar de boot, voor een tochtje over Lake Mburo. Tijdens die tocht werd het weer stralend mooi weer. Qua dieren was het hier meer in de categorie zoekplaatjes. Heel veel hippos, maar daar zie je niet veel meer van dan oren en neusgaten. Wel heel leuk. En krokodillen, die er op afstand vooral uitzien als een boomstam. En veel Afrikaanse visarenden. Al met al een lekker tochtje. En bij thuiskomst ook nog een lekkere avondwandeling door veld en beemd. En stipt om zeven uur aan het diner. De drie aanwezige gasten/stellen zijn strategisch op zo groot mogelijke afstand van elkaar geplaatst. Heerlijk. Ik had enkel een bidsprinkhaan aan tafel. Morgen uitslapen, met een jeep naar Mbarara en daar vervoer naar Kisoro zoeken