Kisoro

Mijn kennis van de anatomie van een geit schiet duidelijk tekort, want ik vergiste me net tijdens het avondmaal nogal eens in de al dan niet aanwezige botten. Maar lekker was het wel, met frieten en een enorme avocado salade. En dat allemaal in druilerig, mistig en fris Kisoro. In een sympathiek hotelletje met de Ilias van Imme Dros op de leestafel. Je verzint het niet.

Vanochtend mocht ik uitslapen, want de chauffeur van gisteren, die me naar Mbarara wilde brengen, moest eerst aan de slag als voorganger in de lokale kerk. Hallelujah. Ik had dus alle tijd voor een zwaar ontbijt. Daar moest ik dan ook de rest van de dag op teren. We waren redelijk vlot in Mbarara, waar het ook voor de diener van de Here nog even zoeken was naar de juiste plek voor de bus naar Kisoro. Het bleek bij Petrocity te zijn, een van de 100 benzinestations. Daar kon ik vrij snel instappen, met nog net een snel gekochte zak pindas voor onderweg. Ik had geen idee hoe lang de reis zou duren. Gestopt werd er in ieder geval steeds maar heel kort. Er ontstond zelfs nog even een opstootje omdat iemand een wc stop probeerde af te dwingen. Die er uiteindelijk kwam, tot opluchting van de halve bus. Rond Kabale begon het echt enorm te stortregenen. De ruitenwissers verloren de strijd en de ramen besloegen. Precies op het moment dat er flink door de bergen geslingerd moest worden. Met beslagen ramen zie je het potentiële gevaar tenminste niet......

Na het hoogste punt klaarde het gelukkig enigszins op, zodat ik eindelijk het verpletterend mooie landschap kon zien. Geen berghelling zo steil of men weet er iets te verbouwen. Een lappendeken in vijftig tinten groen. Net voor het donker in Kisoro. Druilerig en kleurloos. Maar met een leuk hotel dus, met een praatgrage eigenaar. En gebakken geit dus. Morgen is het hier marktdag. Leuk als het niet stortregent. Maar in ieder geval door naar het kampement in Bwindi Impeneteable Forest, uitvalsbasis voor de gorilla trekking, het doel van deze hele onderneming!