Kigali - Entebbe - Kampala

Heeft u onlangs nog een ebolaslachtoffer begraven? Bent u recent in Corona virus gebied geweest? Dat zijn de zaken die de douane van Oeganda van je wil weten. We leven in vreemde tijden. Waarin Noord-Italie en Diemen bedreigender zijn dan Rwanda, waar opmerkelijk veel passagiers van mijn vlucht moesten zijn. Poolse gorilla toeristen, NGO's en evangelisten. En er mogen geen plastic tasjes het land in. Kom daar bij ons maar eens mee aanzetten, Thierry B zou dat onmiddellijk als ecofascisme bestempelen.

De hele vlucht genoot ik van mijn ruime zitplaats omdat mijn buurman op schiphol was zoekgeraakt. De bagage moest uit het toestel worden gehaald wat voor de nodige vertraging zorgde. De tussenstop in Kigali liep ook al uit omdat een motor niet meer wilde starten. Niet een heel erg geruststellende mededeling, maar na een half uur was het euvel gefixt en konden we de laatste etappe van 35 minuten naar Entebbe afleggen. Daar stond keurig een mannetje op me te wachten om me naar het hotel te brengen. Waar ze ondanks het late uur gelukkig nog een bord frieten wisten te produceren, want ik rammelde van de honger. 

Door algehele onrust in het hoofd en werkelijk krankzinnig heftig onweer niet echt geweldig geslapen. Wel prettig om bij het ochtendgloren te kunnen zien waar ik beland was. Het beloofde lake-view was present. Net als een stal koeien onder mijn balkon die ik bij aankomst al dacht te ruiken. Na het ontbijt, en na een hevige stortbui, aan een wandelingetje door Entebbe begonnen. Om na tien minuten al het gemeentehuis in te moeten rennen voor een volgende stortbui. En de volgende stortbui uit te zitten bij de lokale koffieboer. Daarna kocht ik in een supermarkt een paraplu (made in Congo), en het spreekt voor zich dat er vervolgens geen druppel meer viel. De zon brak voorzichtig door, zodat ook de gebruikelijke eerste-dag-verbranding een feit was. 

Op de centrale markt was verrassend weinig te koop, maar er scharrelden wel een hoop enorme marabou ooievaars rond. Een beetje de reigers van stedelijk Afrika, qua nurksheid en brutaliteit. Heel erg lelijk ook, maar wel exotisch. De eerste apen waren ook vrij snel gespot, dus qua urban fauna lig ik oo schema. Als voorproefje van de serieuze fauna toch ook maar even de zoo bezocht. Of eigenlijk het wildlife education center. Gevuld met van de stropers en handel geredde dieren. In omheiningen die nauwelijks als zodanig herkenbaar waren, zodat ik toch nog schrok toen er ineens een briesende neushoorn opdook tussen de bomen. Pas in tweede instantie zag ik dat er toch nog een soort van hek tussen ons in stond. 

Voor de luxe van een taxi gekozen om naar Kampala te rijden. Dat viel reuze mee, qua files en drukte in de stad, zelfs midden in het centrum. Mijn hotel bleek boven op een van de drukste busstations-annex-markten van de stad te liggen. Binnen gelukkig heel rustig, maar met fijn uitzicht op de gekte van de straat. Me beperkt tot een kleine middagwandeling. Met een stop op een balkon voor een fanta met uitzicht. De drukte is hier toch nog van een andere orde dan bijvoorbeeld India. Moeilijk uit te leggen, maat in dit deel van de stad ga ik in het donker liever niet de straat op. Je ziet overdag al nauwelijks waar je loopt, de straten zitten vol gaten en de brommers sjezen aan alle kanten voorbij. Gelukkig hoefde ik de deur ook niet meer uit, want ik kon eten op het balkon van het hotel. Met uitzicht op de eettentjes op straat, waar een zeer ondefinieerbare bruine drab met rijst werd geserveerd waar ik me voor geen goud aan ga wagen. Aan de overkant van  de straat sleurde een joelende menigte een betrapte dief het busstation uit om hem meteen bij een politiepost af te leveren. Spannender dan een avondje televisie. 

Nu kijken of ik kan doezen. Het hotel heeft meestal water, maar tot nu toe steeds net even niet.....