Podor - Richard Toll - Saint-Louis

Vannacht was de nacht waarvan ik echt geen flauw benul had dattie zou komen: ik heb wakker gelegen van de kou! Je verzint het niet. Mijn tussenstop in Richard Toll sloeg eigenlijk al nergens op maar verliep ook niet helemaal als gepland....

Het vertrek uit Podor op zondagochtend ging vlotjes, ondanks een volledig uitgestorven gare routière. Het bleek ook niet echt de plek voor vervoer naar verre bestemmingen, dat was weer bij het plaatsje waar ik ook was aangekomen. Een Pickup kon me daar naartoe brengen, nadat het ongeveer tien minuten geduurd had hem aan de praat te krijgen. De laadbak vulde zich gedurende de rit met mensen en handel op weg naar de markt. Ik moest nu niet op de gare routière zijn, maar gewoon op het kruispunt ernaast. En dan maar zien wat daar langs komt. Welnu, weinig! Maar na een kwartier was er een Peugeot, sedan, die passagiers meenam. En daar kon ik nog in. Jonge chauffeur die van doorrijden wist, dus ik was vroeg in Richard Toll. De tuin van monsieur Richard, vrij vertaald. In de 19e eeuw opgezet als botanische tuin bij een handelspost aan de rivier, tegenwoordig vooral een grote suikerriet plantage met bijbehorende fabriek . Mijn reisgids jubelde over een hotel daar, dat ik notabene via hotels.com kon boeken, maar bij aankomst hadden ze geen idee waar ik het over had. En ze zaten vol. Ik moest de gite d'etappe maar proberen, de meest luxe tent in de stad. En die was ook vol. Waarom gaat iedereen naar Richard Toll? Nog een laatste mogelijkheid: de Auberge de la Cite. Die leek dicht maar gaf gelukkig toch gehoor en had een kamer. Zeer basic, maar soort van schoon.

Voor de luns wel naar de gite gegaan, met mooi terras aan de rivier. En Frans eten. En Franse plantagehouders, zo schatte ik in. Neo-koloniale taferelen, heel apart. Meteen erna de enige claim of fame ook maar bezocht: de follie de Baron Roger. Een kasteeltje in verregaande staat van ontbinding. Van de botanische tuin geen spoor meer. Verder waren de achterafstraten weer leuk als altijd. De nodige spanning voor de wedstrijd van die avond. En uiteraard weer veel zand, hitte en geiten.

Die wedstrijd zag ik dan weer in de gite, na het diner. Helaas was snel duidelijk dat de lions het niet gingen redden. Jammer. En toen dus die nacht. Het viel me al op dat het aardig was afgekoeld. En er was niets op het bed. Alleen een kussen. En dat bleek dus fris. In de loop van de nacht maar weer wat kleren aangetrokken en het zo wel overleefd, maar lekker is anders. In de plaatselijke superette annex resto kon ik als eerste een verrassend lekker ontbijt krijgen. Ik vroeg om pain omelet, en kreeg een soort chapatti met ei en worstjes met mosterdsaus. Dus ik kon goed gevuld weer in the road, naar Saint-Louis. In een sept-place met maar 5 passagiers. Er werd niet gewacht op verdere vulling, dus zeer comfortabel. Het betalen is ook iedere keer weer een verrassing en belevenis. Ze noemen een prijs die ik meestal niet versta, ik geef iets, waarvan ik weet dat het in ieder geval te veel is. Dan krijg ik iets terug, waarvan ik denk: prima. Maar meestal, na een bezoek aan een tankstation, soms pas een uur later, krijg ik dan nog eens een handvol geld terug. Ik word er blij van. En deze chauffeur ging ook nog eens iedereen persoonlijk afleveren op een plek naar keuze. Dus ik kon voor de brug uit de auto en zo oversteken naar het eiland. Waar ze me wel verwachtten in het hotel, en dat bleek ook nog eens heel mooi te zijn. Leuk om weer op vertrouwd terrein te zijn. Excursie voor morgenochtend geboekt naar nationaal park op de grens met Mauritanië, waar honderdduizenden trekvogels overwinteren. Luns met crêpes, middagdutje, wandeling door de stad en over het strand, wederom ontmoeting met de gids van vorige keer en de verlenging en strafschoppen van Japan - Kroatië gezien. Ook weer sneu voor de Japanners.