Podor heeft het, toch.

Vandaag was ook weer zo'n dag waarvan je wist dattie een keer kwam: het geld was op. Op zich geheel volgens verwachting, maar de gids vermeldde geruststellend dat er genoeg banken in Podor waren. Niets bleek echter minder waar. Slechts twee. Bij de ene was de atm buiten gebruik, bij de andere werden mijn passen niet herkend. Maandag zijn de banken pas weer open, dan is er misschien weer wat beschikbaar. De baas van mijn hotel dacht niet echt mee, de buren waren gelukkig iets behulpzamer. Voor de tweede keer in mijn reizigers carrière moest de Western Union uitkomst bieden. En gelukkig ging dat goed. Mijn ingeslapen account kon weer geheractiveerd worden en een kwartier later kon ik mijn stapel geld ophalen bij een apotheek met een strenge dame achter een loket die in telefoonkaarten, microkredieten en money transfers deed. Toch een opluchting. Ik had best tot maandag kunnen blijven maar dan was het nog maar afwachten geweest of die ene atm mij kon helpen. Nu kan alleen een bizarre hotel rekening nog roet in het eten gooien .

Mijn enige echte wens qua Podor was evenzogoed vanochtend bij de wandeling al in vervulling gegaan. Na wat omzwervingen (de reis en het doel, u weet wel) vond ik de fotostudio van wijlen Oumar Ly. Een grote naam in de westafrikaanse fotografie, in het rijtje met mensen als Seidou Keita en Malick Sidibé. De studio wordt nu beheerd door zijn zoon. Tegenwoordig is alles digitaal en in lelijke fletse kleuren, maar het kijkje in de studio en de doka was geweldig. En toch ook maar op de foto gegaan in de studio, met keuze tussen twee geschilderde achtergronden: gezicht op Mekka, of een Boeing 747. Die laatste leek me het meest gepast. Er werden ook prints van onduidelijke soort verkocht, met studio stempel, dus daar ben ik uiteraard ook voor gezwicht. De prijzen in Europa kennende is dit het dichtst bij het origineel dat haalbaar is.

De buren konden gelukkig ook weer in een prima luns voorzien, met vis uit de rivier. Het Gazelle biertje was iets te veel van het goede, dus de rest van de middag was weinig productief. Aan het eind van de middag net op tijd op straat om de verlenging van Nederland - VS op groot scherm te zien. Daar was weinig belangstelling voor. Aan de kade voor het hotel arriveren de nieuwe passagiers voor de Bou el Mogdad, een oud stoomschip dat pendelt tussen St Louis en Podor als luxe riviercruise voor de beter gesitueerde pensionado. Voor mij wordt het morgen hoogstwaarschijnlijk weer een sept-place.

O ja, en de frigoriste is een koelkastmechanicien 😀