Saint-Louis

De vorige episode was volgens mij niet eens opgeslagen of ik ben alweer 200 kilometer en de nodige belevenissen verder. De ingewanden zijn gekalmeerd, er kan weer gewoon gegeten worden. Altijd fijn.

Gisteren vol goede moed naar de gare routière van Thies op zoek naar vervoer. Meteen een plek op de voorste stoel in een busje bemachtigd. Maar dat bleek toch ook weer een foute keuze. Want na twee uur wachten wilde er nog steeds vrijwel niemand mee. Dus toch weer overgestapt in een sept-place. Eerste achterbank deze keer. Aanzienlijk beter uit te houden, zelfs op deze lange rit in de brandende hitte. In Saint-Louis kwam ik dan wel weer te laat aan voor de luns. De meeste tenten waren al dicht. Na lang zoeken een Vietnamees zaakje gevonden. Gerund door een Fransoos en zijn Senegalese vrouw. Lang leve de koloniën zullen we maar zeggen. Een middagwandeling bracht me meteen op het strand, achter de nederzetting van de vissers. Vol met kleurrijke boten, geiten, katten, trainende voetballers en ketende kinderen. Helaas ook vol met het afval van diezelfde nederzetting. Met de ketende kids werd het uiteindelijk een wilde fotoshoot. Zeer ongecontroleerd allemaal. Sommigen wilden vooral op de foto, anderen vooral een printje. Allemaal gekkigheid tot het papier op was. Terug op het eiland aan de praat en de wandel geraakt met een visser op leeftijd. Het werd uiteraard een soort guided tour, maar wel de moeite waard. Veel kennis van de omgeving en van de wereld. We hebben samen ook even het Nederlandse stikstofprobleem opgelost: alle koeien kunnen naar Senegal!

In het hotel gedineerd tussen allemaal oude Franse vellen en een clubje Chinezen. Het peristaltische lot weer getart met tajine van schaap. Gewoon lekker. En prima geslapen en vandaag gezond weer op.

Vandaag globaal het noorden van het eiland doorkruist, en een ander deel van de vissers kust. En zelfs twee tentoonstellingen gezien. Mooi in de Alliance Française (waar ik dus ook net een concert van Baba Maal gemist heb deze week) en teleurstellend in het Maison de la Photographie (eigenlijk alleen maar reproducties helaas).

Na de luns was het al zo heet dat ik nog even geen zin had in de voetbalmenigte op het centrale plein. Dus de eerste helft van Senegal - Equador in de bar van het hotel gekeken. Heel neo-koloniaal natuurlijk. Maar door de 1-0 zat de stemming er natuurlijk in, dus in de rust meteen naar de partytent op het plein gegaan. Daar was het pauze entertainment nog bezig. De tweede helft werd eerst een domper, maar gelukkig al vrij snel weer een feest door de 2-1. Daarna duurde het uiteindelijk nog vreselijk lang eer die zes minuten extra speeltijd echt voorbij waren en de ontlading was daardoor deste groter. Senegal is door, net als Nederland. Wat een feest