Wassup big man?!

Sinds gisteren loop ik officieel voor joker met een lullig hoedje op mijn hoofd. En desondanks verbrand ik levend. De witte mens is niet gemaakt voor de tropenzon. Het zorgt er ook voor dat ik blijkbaar een dusdanig vreemde verschijning ben dat iedereen even van de kaart is en vervolgens alleen nog maar een big smile vertoont. En ik smile uiteraard overal vrolijk terug. De sfeer is dusdanig relaxed dat ik vandaag ook schaamteloos het advies van Minbuza om drukke plekken te mijden heb genegeerd en tijdens de ochtendwandeling de centrale markt bezocht heb. Een mierenhoop in beton van drie verdiepingen. Wassup big man?! was de standaard begroeting van de kooplui. Hoewel ik moest uitleggen dat ik mijn eten niet zelf kookte en dus geen vlees nodig had weet ik nu in iedere geval de kiloprijs van geit en koe. Altijd handig. 

Jinja is een zeer aangename stad die een beetje aan een western doet denken. Brede stoffige straten met vrijwel uitsluitend laagbouw. De rit met de taxi hierheen verliep verrassend snel. En smiddags om 5 uur zat ik al bij zonsondergang met een biertje bij de bron van de Nijl. 

Vanmiddag na de luns voor de tweede keer Minbuza genegeerd door met een lokaal veerbootje het Victoriameer over te steken naar een klein vissersdorpje. Het bootsmannetje woonde daar dus gaf ook even snel een rondleiding. Men was druk bezig op het plein voor de moskee kleine visjes uit netten te plukken en te drogen. Fijne couleur en odeur locale. En de zonsondergang van vandaag beleefd bij de lichtelijk shabby en toch exclusieve sailing club, met Victoria Lake ice tea. Iets met veel soorten alcohol erin, dus in licht euforisch staat terug de stad in om af te sluiten met een heerlijke malai kofta, in een tent waar de Indiase fine fleur van Jinja bijeen kwam. 

Hopelijk slaap ik vannacht beter dan gisteren. De hitte is ook snachts voor de witte mens niet ideaal. Morgen moet er weer gereisd worden, naar Mbale. Dat zou in twee uur tijd moeten kunnen...